Reporter Femy van Dillen is vrijwilliger en verzamelt voor de Huiskamer van Odijk verhalen van vrijwilligers. Zij geeft in een serie verhalen steeds een inkijkje in het leven van één van de vrijwilligers en hun bijdrage aan het dorp via de Huiskamer van Odijk.
Op 31 maart 2023 had ik een interview met Marielle Nieuwhof voor de nieuwsbrief van de Huiskamer van Odijk. Ik fietste naar haar toe en meldde mij op de afgesproken tijd. Ik werd uitnodigend met open deur ontvangen. Het regende pijpenstelen dus na me te hebben afgedept – met een geleende handdoek en inmiddels op kousenvoeten – liep ik met haar mee naar binnen. Bij een kopje thee vertelde ze mij haar verhaal aan de hand van mijn vragen.
“Je vraagt wat ik doe in het dagelijks leven?
Ik ben wetenschappelijk eindredacteur bij een tijdschrift dat schrijft over geneesmiddelen en medische hulpmiddelen.
De opleiding die ik hiervoor heb gedaan?
Ik ben apotheker en heb 2 jaar in die hoedanigheid gewerkt. Daarna ben ik overgestapt en iets anders gaan doen. De laatste 7 jaar werk ik als eindredacteur”.
“Hoe ik tot die keuze ben gekomen?
Jaha … dat is lang geleden. Ik wist eigenlijk al heel snel dat ik iets in de gezondheidszorg wilde gaan doen, maar arts … dat moest ik maar niet doen want al die wonden en die enge dingen dat wilde ik niet. Maar de gezondheidszorg vond ik wel heel leuk, dus toen kwam ik op farmacie uit. Toentertijd was het heel veel scheikunde maar ook; voorál ook geneesmiddelenkennis. Wat steeds meer opkomt is de begeleiding van patiënten. Daar is nú veel meer de focus op. Vroeger was het veel meer chemische analyse maar dat heb ik eigenlijk daarna nooit meer gebruikt”.
“Wat ik voor de Eettafel van Odijk doe?
Ik help mee bij het organiseren en uitvoeren bij de Eettafel van Odijk. Dat houdt in tafeldekken, het eten uitserveren, afwassen en weer opruimen. Sinds een jaar doe ik ook de planning daarvan. Ik zorg dat er één keer in de twee maanden een nieuw rooster is”.
“Of dat een gepuzzel is?
Ja, dat viel me nog tegen in het begin en aan de andere kant viel het me ook wel weer mee omdat we altijd mensen tekort komen, maar iedereen is wél heel erg bereid om mee te denken en mee te helpen. Sinds een jaar zijn er ook een aantal jongeren geweest die hun maatschappelijke stage bij ons doen. Dat is erg fijn. Ik merk ook dat er heel veel mensen rondlopen die dit sociale gebeuren belangrijk vinden en echt hart hebben voor de zaak”.
“Wat ik belangrijk vind aan het vrijwilliger zijn?
Tja, we hebben altijd – Erik en ik – wel vrijwilligerswerk gedaan en zeker in zo’n dorp als Odijk krijg je alles zonder vrijwilligers niet rond. We zijn begonnen op de basisschool om daar het één en ander te doen. Vervolgens ben ik gaan helpen bij de tennis, de jeugd. Daarna heb ik even niks gedaan, maar ik wilde toch wel wat betekenen voor het dorp. En toen kwam dit langs. Je ziet gewoon dat dit soort gebeurtenissen – bijvoorbeeld koningsdag en andere evenementen – draait op vrijwilligers. Het maakt het dorpsleven heel leuk en je ziet dat mensen daardoor verbonden raken en het dan ook de moeite waard is om daaraan bij te dragen”.
“Je vraagt of er veel tijd mee gemoeid is.
Ik ga één keer in de maand op vrijdag helpen. Dan begin ik om 17.00 uur en meestal zijn we om 21.00 uur klaar, dus dat is een halve dag. De planning vraagt een paar uur per twee maanden, dus dat valt eigenlijk wel mee. Het rooster invullen is zo gebeurd, maar ik moet natuurlijk wel weten wie er wanneer kan, dus daar gaat nogal het één en ander aan contactmomenten aan vooraf.
Voor mij persoonlijk betekent het ook het opdoen van sociale contacten. Ik werk voornamelijk thuis en dan vind ik het heerlijk om één keer in de zoveel tijd ook eens wat andere mensen te zien. Als ik zie hoe de mensen die naar de Eettafel van Odijk komen daarvan genieten, ja dan word ik daar ook blij van. Voorheen deed ik vooral ‘schrijfwerk en organisatie’ als vrijwilliger, maar ik had nu zoiets van; ik moet eigenlijk een keer iets gaan doen waar ik niet zo met mijn hoofd bezig ben, gewoon dingen dóen. Dat lukt ook wel, want ik ben altijd bekaf als ik thuiskom”.
Zo spraken we elkaar even en op een gegeven moment werd de hond genoemd.
“De hond is voor mij ook een tijdsinvestering. Hij begint nu wat makkelijker te worden, maar de opvoeding ervan kost tijd. Ik heb een poos 4 dagen buitenshuis gewerkt, maar in die periode zouden we ook nooit een hond hebben genomen want dat zou niet te doen zijn geweest. Nu biedt het afleiding en je móet naar buiten. Zelfs met dit weer”. “Hondenweer?” vraag ik.
“Ja, haha, gelukkig houdt hij ook niet zoveel van regen, dus eh … dan is hij ook héél rustig. Hij heeft een regenjas, anders gaat hij niet naar buiten”.
We lachen er hartelijk om en voor de grap vraag ik of hij ook schoentjes heeft, wat – wederom lachend – word ontkent.
Na deze gekkigheid vraag ik naar de feedback van mensen op haar inspanningen voor de Eetkamer van Odijk.
“De mensen zijn héél positief en we worden na afloop altijd bedankt. Wat ik er aan wil toevoegen is dat er altijd twee mensen zijn die – als ze mee-eten – helpen met opruimen. Dat is zo fijn. Mensen zijn bereid ook zelf een steentje bij te dragen. Dat is fijn, dat is echt héél fijn.
Voor leden en toekomstige vrijwilligers wil ik nog even zeggen dat het heel leuk is om te doen. We kunnen altijd mensen gebruiken. De sfeer is heel gezellig. Wij eten natuurlijk zelf ook mee en ja er word hard gewerkt. De keuken in het dorpshuis is niet zo héél groot. Er staat de kok en de kokshulp. Halverwege de maaltijd beginnen we met afwassen dus dan sta je daar met z’n drieën of z’n vieren, dan maak je je zo smal mogelijk. Het uitserveren wordt gecoördineerd, we komen verder niet de keuken in”.
“Je vraagt of ik nog ideeën of suggesties heb?
Eigenlijk niet nee”.
Na een paar minuten sparren vraagt Marielle zich af waarom er geen kledingbeurs meer in Odijk word georganiseerd. Vroeger werd dat wél gedaan. Komt het door de coronatijd? Of is de organisatie ermee gestopt? We weten het geen van beide. Misschien tóch nog een ideetje voor de Huiskamer van Odijk?
Na een hartelijk afscheid van Marielle Nieuwhof, duik ik de regen weer in om dit interview thuis uit te werken.
Het was een aangename kennismaking die ik graag met u wil delen.
Kent u misschien iemand die graag een handje uitsteekt voor de gemeenschapszin in Odijk? Meld het alstublieft, dan gaat Irene de Kruijf – de vrijwilligerscoördinator van de Huiskamer van Odijk – daarmee aan de slag.
Femy van Dillen
reporter